OJCU

Nostalgia jak zabawka

drewniany konik

który pękł

kołysze sercem nieustannie

wśród chmur nade mną

kreśli sen

idziemy z Ojcem

wiejską drogą

ja toczę kulkę mych lat kilku

i on wpatrzony w moją stronę

chce mi powiedzieć

życie swoje

i szumi Puszcza Kampinoska

my tu byliśmy dwieście lat

w krótkich spodenkach idę boso

całuję w usta maku kwiat

całuję w usta me dzieciństwo

za rękę trzymam bliską dłoń

ten świat bez wrogów

szybko minie

i w coraz głębszą pójdę toń

dziękuję Tato za twą miłość

choć miałeś tyle trudnych wad

z chabrem kreśliłeś mi wrażliwość

dałeś szczęśliwych tyle lat

tam w leśniczówce

twój leśniczy

mi dziecku podał złotą trąbkę

i do tej pory w snach gram na niej

i Puszcza płacze

wśród tych wspomnień

Nostalgia jak te zwierza łapki

zostawia w śniegu życia

ślad

wracam do puszczy

nagi bosy

szukam człowieka

pośród traw

w wodach Łasicy obok lasu

dałeś mi kosz bym łapał ryby

- ten czas na wieczność ocalony –

tam urodzony jestem żywy

Dziś błękit kreślę

w mych rysunkach

Ten potok do łowienia ryb

na złotej trąbce

śnię uczucia

że coś odeszło jestem zły

Dziękuję Tobie za twą miłość.

Rajmund Dobrzyński  01 maja 2023