WYZNANIE NIEWOLNIKA

Spójrz do lasu!

idź przed siebie ( drobnym krokiem )

i odgadnij mi najsłodsze moje sny –

ciemną nocką mnie przebudzaj ach! dopadnij

 i nad ranem precz ode mnie sobie idź

idź daleko śpiewnie lekko naszym brzegiem

wspólnym brzegiem biegnij … biegnij! jeszcze dziś

ślad odnajdę i wargami chwycę ziemię

- ja niedobry bezlitośnie wierny wilk

nie zatrzymuj … nie zatrzymuj! się przy sadzie

- tam przy sadzie i wilkowi pęknie dusza –

wtedy on podnosi w górę łapy.. i uszkami!

on zabawnie wtedy rusza

nie głaszcz zwierza! – on się łatwo przyzwyczaja

daj mu! daj mu w jego lesie żyć …

tam mu słońce wschodzi i zapada

i uszkami… - tresowany strzyże wilk

         Rajmund Dobrzyński 1981